assectator
Latin
Alternative forms
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [as.sɛkˈtaː.tɔr]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [as.sekˈt̪aː.t̪or]
Etymology 1
assector (“to attend, follow”) + -tor
Noun
assectātor m (genitive assectātōris); third declension
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | assectātor | assectātōrēs |
| genitive | assectātōris | assectātōrum |
| dative | assectātōrī | assectātōribus |
| accusative | assectātōrem | assectātōrēs |
| ablative | assectātōre | assectātōribus |
| vocative | assectātor | assectātōrēs |
Etymology 2
See the etymology of the corresponding lemma form.
Verb
assectātor
- second/third-person singular future active imperative of assector
References
- “assectator”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- assectator in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.