asticus
Latin
Etymology
From Ancient Greek ἀστικός (astikós, “of a city (ἄστυ)”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈas.tɪ.kʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈas.t̪i.kus]
Adjective
asticus (feminine astica, neuter asticum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | asticus | astica | asticum | asticī | asticae | astica | |
| genitive | asticī | asticae | asticī | asticōrum | asticārum | asticōrum | |
| dative | asticō | asticae | asticō | asticīs | |||
| accusative | asticum | asticam | asticum | asticōs | asticās | astica | |
| ablative | asticō | asticā | asticō | asticīs | |||
| vocative | astice | astica | asticum | asticī | asticae | astica | |
References
- “asticus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "asticus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- asticus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.