astonegar
Ido
Etymology
astonar (“to astonish, amaze, surprise”) + -eg-
Verb
astonegar (present tense astonegas, past tense astonegis, future tense astonegos, imperative astonegez, conditional astonegus)
- (transitive) to astound
Conjugation
| present | past | future | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| infinitive | astonegar | astonegir | astonegor | ||||
| tense | astonegas | astonegis | astonegos | ||||
| conditional | astonegus | — | — | ||||
| imperative | astonegez | — | — | ||||
| adjective active participle | astoneganta | astoneginta | astonegonta | ||||
| adverbial active participle | astonegante | astoneginte | astonegonte | ||||
| nominal active participle |
singular | astoneganto | astoneginto | astonegonto | |||
| plural | astoneganti | astoneginti | astonegonti | ||||
| adjective passive participle | astonegata | astonegita | astonegota | ||||
| adverbial passive participle | astonegate | astonegite | astonegote | ||||
| nominal passive participle |
singular | astonegato | astonegito | astonegoto | |||
| plural | astonegati | astonegiti | astonegoti | ||||