attributrix
Latin
Etymology
From attribuō, attribūtum (“to allot”, verb) + -trīx f (“-ess”, agentive suffix).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [at.trɪˈbuː.triːks]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [at̪.t̪riˈbuː.t̪riks]
Noun
attribūtrīx f (genitive attribūtrīcis); third declension
- (New Latin, as an epithet of Iūstitia) Distributive justice (literally, “distributor”)
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | attribūtrīx | attribūtrīcēs |
| genitive | attribūtrīcis | attribūtrīcum |
| dative | attribūtrīcī | attribūtrīcibus |
| accusative | attribūtrīcem | attribūtrīcēs |
| ablative | attribūtrīce | attribūtrīcibus |
| vocative | attribūtrīx | attribūtrīcēs |