attributus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of attribuō.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [at.trɪˈbuː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [at̪.t̪riˈbuː.t̪us]
Participle
attribūtus (feminine attribūta, neuter attribūtum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | attribūtus | attribūta | attribūtum | attribūtī | attribūtae | attribūta | |
| genitive | attribūtī | attribūtae | attribūtī | attribūtōrum | attribūtārum | attribūtōrum | |
| dative | attribūtō | attribūtae | attribūtō | attribūtīs | |||
| accusative | attribūtum | attribūtam | attribūtum | attribūtōs | attribūtās | attribūta | |
| ablative | attribūtō | attribūtā | attribūtō | attribūtīs | |||
| vocative | attribūte | attribūta | attribūtum | attribūtī | attribūtae | attribūta | |
Adjective
attribūtus (feminine attribūta, neuter attribūtum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | attribūtus | attribūta | attribūtum | attribūtī | attribūtae | attribūta | |
| genitive | attribūtī | attribūtae | attribūtī | attribūtōrum | attribūtārum | attribūtōrum | |
| dative | attribūtō | attribūtae | attribūtō | attribūtīs | |||
| accusative | attribūtum | attribūtam | attribūtum | attribūtōs | attribūtās | attribūta | |
| ablative | attribūtō | attribūtā | attribūtō | attribūtīs | |||
| vocative | attribūte | attribūta | attribūtum | attribūtī | attribūtae | attribūta | |
Related terms
References
- “attributus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- attributus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.