audacitas
Latin
Etymology
From audāx + -tās. The classical term is audācia. Compare the pair ferōcia and ferōcitās.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [au̯ˈdaː.kɪ.taːs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [au̯ˈd̪aː.t͡ʃi.t̪as]
Noun
audācitās f (genitive audācitātis); third declension (Medieval Latin)
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | audācitās | audācitātēs |
| genitive | audācitātis | audācitātum |
| dative | audācitātī | audācitātibus |
| accusative | audācitātem | audācitātēs |
| ablative | audācitāte | audācitātibus |
| vocative | audācitās | audācitātēs |
Descendants
- → English: audacity
References
- R. E. Latham, D. R. Howlett, & R. K. Ashdowne, editors (1975–2013), “audacitas”, in Dictionary of Medieval Latin from British Sources[1], London: Oxford University Press for the British Academy, →ISBN, →OCLC