autocurrus
Latin
Etymology
Noun
autocurrus m (genitive autocurrūs); fourth declension
Declension
Fourth-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | autocurrus | autocurrūs |
| genitive | autocurrūs | autocurruum |
| dative | autocurruī | autocurribus |
| accusative | autocurrum | autocurrūs |
| ablative | autocurrū | autocurribus |
| vocative | autocurrus | autocurrūs |