autoimpus
Romanian
Etymology
From autoimpune.
Adjective
autoimpus m or n (feminine singular autoimpusă, masculine plural autoimpuși, feminine and neuter plural autoimpuse)
Declension
| singular | plural | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | neuter | feminine | masculine | neuter | feminine | |||
| nominative- accusative |
indefinite | autoimpus | autoimpusă | autoimpuși | autoimpuse | |||
| definite | autoimpusul | autoimpusa | autoimpușii | autoimpusele | ||||
| genitive- dative |
indefinite | autoimpus | autoimpuse | autoimpuși | autoimpuse | |||
| definite | autoimpusului | autoimpusei | autoimpușilor | autoimpuselor | ||||