avertarius

Latin

Etymology

From āverta.

Noun

āvertārius m (genitive āvertāriī or āvertārī); second declension

  1. packhorse

Declension

Second-declension noun.

singular plural
nominative āvertārius āvertāriī
genitive āvertāriī
āvertārī1
āvertāriōrum
dative āvertāriō āvertāriīs
accusative āvertārium āvertāriōs
ablative āvertāriō āvertāriīs
vocative āvertārie āvertāriī

1Found in older Latin (until the Augustan Age).

References