bainha
Old Galician-Portuguese
Etymology
Inherited from Latin vāgīna (“sheath”).
Noun
bainha f (plural bainhas)
Descendants
References
- Manuel Ferreiro (2014–2025) “bainha”, in Universo Cantigas. Edición crítica da poesía medieval galego-portuguesa (in Galician), A Coruña: University of A Coruña, →ISSN
- Ernesto Xosé González Seoane, María Álvarez de la Granja, Ana Isabel Boullón Agrelo (2006–2022) “bainha”, in Dicionario de Dicionarios do galego medieval (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega
Portuguese
Etymology 1
Inherited from Old Galician-Portuguese bainha, from Latin vāgīna (“sheath”). Compare Galician vaíña, Spanish vaina, Catalan beina, also French gaine, Italian guaina. Doublet of vagem and vagina, borrowings from the same source.
Pronunciation
- (Brazil) IPA(key): /baˈĩ.ɲɐ/ [baˈĩ.j̃ɐ], /ˈbɐ̃j̃.ɲɐ/ [ˈbɐ̃ɪ̯̃.j̃ɐ]
- (Southern Brazil) IPA(key): /baˈi.ɲa/, /ˈbɐ̃j̃.ɲa/ [ˈbɐ̃ɪ̯̃.ɲa]
- (Portugal) IPA(key): /bɐˈi.ɲɐ/
- Rhymes: (Brazil) -ĩɲɐ, (Portugal) -iɲɐ
- Hyphenation: ba‧i‧nha
Noun
bainha f (plural bainhas)
Derived terms
Related terms
Etymology 2
See the etymology of the corresponding lemma form.
Verb
bainha
- inflection of bainhar:
- third-person singular present indicative
- second-person singular imperative
Further reading
- “bainha”, in Dicionário Priberam da Língua Portuguesa (in Portuguese), Lisbon: Priberam, 2008–2025
- “bainha”, in Michaelis Dicionário Brasileiro da Língua Portuguesa (in Portuguese), São Paulo: Editora Melhoramentos, 2015–2025