beaducræft
Old English
Etymology
From beadu (“battle”) + -cræft (“craft”)
Pronunciation
- IPA(key): /ˈbæ͜ɑ.duˌkræft/
Noun
beaducræft m
Declension
Strong a-stem:
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | beaducræft | beaducræftas |
| accusative | beaducræft | beaducræftas |
| genitive | beaducræftes | beaducræfta |
| dative | beaducræfte | beaducræftum |
References
- Joseph Bosworth, T. Northcote Toller (1898) “beadu-cræft”, in An Anglo-Saxon Dictionary, second edition, Oxford: Oxford University Press.