beatyfikacja

See also: beatyfikacją

Polish

Etymology

Learned borrowing from Medieval Latin beātificātiō.

Pronunciation

  • IPA(key): /bɛ.a.tɘ.fiˈka.t͡sja/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -at͡sja
  • Syllabification: be‧a‧ty‧fi‧ka‧cja

Noun

beatyfikacja f

  1. (Roman Catholicism) beatification

Declension

Declension of beatyfikacja
singular plural
nominative beatyfikacja beatyfikacje
genitive beatyfikacji beatyfikacji/beatyfikacyj (archaic)
dative beatyfikacji beatyfikacjom
accusative beatyfikację beatyfikacje
instrumental beatyfikacją beatyfikacjami
locative beatyfikacji beatyfikacjach
vocative beatyfikacjo beatyfikacje

Derived terms

adjective
verb

Further reading

  • beatyfikacja in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • beatyfikacja in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.