bebugan
Old English
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): /beˈbuː.ɡɑn/, [beˈbuː.ɣɑn]
Verb
bebūgan
Conjugation
Conjugation of bebūgan (strong, class II)
| infinitive | bebūgan | bebūgenne |
|---|---|---|
| indicative mood | present tense | past tense |
| first person singular | bebūge | bebēag, bebēah |
| second person singular | bebȳġst | bebuge |
| third person singular | bebȳġþ | bebēag, bebēah |
| plural | bebūgaþ | bebugon |
| subjunctive | present tense | past tense |
| singular | bebūge | bebuge |
| plural | bebūgen | bebugen |
| imperative | ||
| singular | bebūg, bebūh | |
| plural | bebūgaþ | |
| participle | present | past |
| bebūgende | bebogen | |