befealdian
Old English
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): /beˈfæ͜ɑl.di.ɑn/, [beˈfæ͜ɑɫ.di.ɑn]
Verb
befealdian
- (intransitive) to roll up
Conjugation
Conjugation of befealdian (weak, class 2)
| infinitive | befealdian | befealdienne |
|---|---|---|
| indicative mood | present tense | past tense |
| first person singular | befealdiġe | befealdode |
| second person singular | befealdast | befealdodest |
| third person singular | befealdaþ | befealdode |
| plural | befealdiaþ | befealdodon |
| subjunctive | present tense | past tense |
| singular | befealdiġe | befealdode |
| plural | befealdiġen | befealdoden |
| imperative | ||
| singular | befealda | |
| plural | befealdiaþ | |
| participle | present | past |
| befealdiende | befealdod | |