benedijen
Dutch
Etymology
From Middle Dutch benediën, from Old Dutch benedīon, from Latin benedīcō. Doublet of bensjen.
Pronunciation
Audio: (file)
Verb
benedijen
- (transitive, archaic) to bless
- Synonym: zegenen
- Antonyms: vervloeken, (obsolete) maledijen, (obsolete) vermaledijen
Conjugation
| Conjugation of benedijen (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | benedijen | |||
| past singular | benedijde | |||
| past participle | gebenedijd | |||
| infinitive | benedijen | |||
| gerund | benedijen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | benedij | benedijde | ||
| 2nd person sing. (jij) | benedijt, benedij2 | benedijde | ||
| 2nd person sing. (u) | benedijt | benedijde | ||
| 2nd person sing. (gij) | benedijt | benedijde | ||
| 3rd person singular | benedijt | benedijde | ||
| plural | benedijen | benedijden | ||
| subjunctive sing.1 | benedije | benedijde | ||
| subjunctive plur.1 | benedijen | benedijden | ||
| imperative sing. | benedij | |||
| imperative plur.1 | benedijt | |||
| participles | benedijend | gebenedijd | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||