benemorius
Latin
Etymology
Only attested once in Petronius’ Satyricon. Derived from bene (“well”) + mōs (“manner, behavior”, oblique stem: mōr-) + -ius.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [bɛ.nɛˈmoː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [be.neˈmɔː.ri.us]
Adjective
benemōrius (feminine benemōria, neuter benemōrium); first/second-declension adjective
- (hapax legomenon) good-natured; well-mannered
- c. 27 CE – 66 CE, Petronius, Satyricon 61:
- Cum adhuc servirem, habitabamus in vico angusto; nunc Gavillae domus est. Ibi, quomodo dii volunt, amare coepi uxorem Terentii coponis: noveratis Melissam Tarentinam, pulcherrimum bacciballum. Sed ego non mehercules corporaliter aut propter res venerias curavi, sed magis quod benemoria fuit.
- (please add an English translation of this quotation)
- Cum adhuc servirem, habitabamus in vico angusto; nunc Gavillae domus est. Ibi, quomodo dii volunt, amare coepi uxorem Terentii coponis: noveratis Melissam Tarentinam, pulcherrimum bacciballum. Sed ego non mehercules corporaliter aut propter res venerias curavi, sed magis quod benemoria fuit.
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | benemōrius | benemōria | benemōrium | benemōriī | benemōriae | benemōria | |
| genitive | benemōriī | benemōriae | benemōriī | benemōriōrum | benemōriārum | benemōriōrum | |
| dative | benemōriō | benemōriae | benemōriō | benemōriīs | |||
| accusative | benemōrium | benemōriam | benemōrium | benemōriōs | benemōriās | benemōria | |
| ablative | benemōriō | benemōriā | benemōriō | benemōriīs | |||
| vocative | benemōrie | benemōria | benemōrium | benemōriī | benemōriae | benemōria | |