benemorius

Latin

Etymology

Only attested once in Petronius’ Satyricon. Derived from bene (well) +‎ mōs (manner, behavior, oblique stem: mōr-) +‎ -ius.

Pronunciation

Adjective

benemōrius (feminine benemōria, neuter benemōrium); first/second-declension adjective

  1. (hapax legomenon) good-natured; well-mannered
    • c. 27 CE – 66 CE, Petronius, Satyricon 61:
      Cum adhuc servirem, habitabamus in vico angusto; nunc Gavillae domus est. Ibi, quomodo dii volunt, amare coepi uxorem Terentii coponis: noveratis Melissam Tarentinam, pulcherrimum bacciballum. Sed ego non mehercules corporaliter aut propter res venerias curavi, sed magis quod benemoria fuit.
      (please add an English translation of this quotation)

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative benemōrius benemōria benemōrium benemōriī benemōriae benemōria
genitive benemōriī benemōriae benemōriī benemōriōrum benemōriārum benemōriōrum
dative benemōriō benemōriae benemōriō benemōriīs
accusative benemōrium benemōriam benemōrium benemōriōs benemōriās benemōria
ablative benemōriō benemōriā benemōriō benemōriīs
vocative benemōrie benemōria benemōrium benemōriī benemōriae benemōria