benigniter

Latin

Etymology

From benignus (benevolent) +‎ -ter.

Pronunciation

Adverb

benigniter (comparative benignius, superlative benignissimē)

  1. kindly, benignly

References

  • benigniter”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • benigniter in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.