benodigen
Dutch
Etymology
From Middle Dutch *benodigen (suggested by Middle Dutch benodicht (“needy”)), equivalent to be- + nood + -igen. Compare Middle English beneden (“to compel”).
Pronunciation
- IPA(key): /bəˈnoːdəɣə(n)/
Audio: (file) - Hyphenation: be‧no‧di‧gen
Verb
benodigen
Conjugation
| Conjugation of benodigen (weak, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | benodigen | |||
| past singular | benodigde | |||
| past participle | benodigd | |||
| infinitive | benodigen | |||
| gerund | benodigen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | benodig | benodigde | ||
| 2nd person sing. (jij) | benodigt, benodig2 | benodigde | ||
| 2nd person sing. (u) | benodigt | benodigde | ||
| 2nd person sing. (gij) | benodigt | benodigde | ||
| 3rd person singular | benodigt | benodigde | ||
| plural | benodigen | benodigden | ||
| subjunctive sing.1 | benodige | benodigde | ||
| subjunctive plur.1 | benodigen | benodigden | ||
| imperative sing. | benodig | |||
| imperative plur.1 | benodigt | |||
| participles | benodigend | benodigd | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||