beredeneren

Dutch

Etymology

From be- +‎ redeneren.

Pronunciation

  • IPA(key): /bəreːdəˈneːrə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: be‧re‧de‧ne‧ren
  • Rhymes: -eːrən

Verb

beredeneren

  1. (transitive) to argue, reason

Conjugation

Conjugation of beredeneren (weak, prefixed)
infinitive beredeneren
past singular beredeneerde
past participle beredeneerd
infinitive beredeneren
gerund beredeneren n
present tense past tense
1st person singular beredeneer beredeneerde
2nd person sing. (jij) beredeneert, beredeneer2 beredeneerde
2nd person sing. (u) beredeneert beredeneerde
2nd person sing. (gij) beredeneert beredeneerde
3rd person singular beredeneert beredeneerde
plural beredeneren beredeneerden
subjunctive sing.1 beredenere beredeneerde
subjunctive plur.1 beredeneren beredeneerden
imperative sing. beredeneer
imperative plur.1 beredeneert
participles beredenerend beredeneerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

  • beredenering
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.