beyging
Icelandic
Etymology
From beygja (“to bend”) + -ing.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈpeiːjiŋk/
- Rhymes: -eiːjiŋk
Noun
beyging f (genitive singular beygingar, nominative plural beygingar)
Declension
| singular | plural | |||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | beyging | beygingin | beygingar | beygingarnar |
| accusative | beygingu | beyginguna | beygingar | beygingarnar |
| dative | beygingu | beygingunni | beygingum | beygingunum |
| genitive | beygingar | beygingarinnar | beyginga | beyginganna |
Hyponyms
- fallbeyging (“declension”)
- sagnbeyging (“conjugation”)
Derived terms
- beygingarlýsing (“description or elucidation of inflection”)
- blönduð beyging (“mixed inflection”)
- fallbeyging (“declension”)
- óregluleg beyging (“irregular inflection”)
- sagnbeyging (“conjugation”)
- sambeyging (“case agreement”)