bezabberen

Dutch

Etymology

From be- +‎ zabberen.

Pronunciation

  • IPA(key): /bəˈzɑ.bə.rə(n)/
  • Hyphenation: be‧zab‧be‧ren
  • Rhymes: -ɑbərən

Verb

bezabberen

  1. (archaic) to drool on, to drivel on
  2. (obsolete) to stain, to besmirch

Conjugation

Conjugation of bezabberen (weak, prefixed)
infinitive bezabberen
past singular bezabberde
past participle bezabberd
infinitive bezabberen
gerund bezabberen n
present tense past tense
1st person singular bezabber bezabberde
2nd person sing. (jij) bezabbert, bezabber2 bezabberde
2nd person sing. (u) bezabbert bezabberde
2nd person sing. (gij) bezabbert bezabberde
3rd person singular bezabbert bezabberde
plural bezabberen bezabberden
subjunctive sing.1 bezabbere bezabberde
subjunctive plur.1 bezabberen bezabberden
imperative sing. bezabber
imperative plur.1 bezabbert
participles bezabberend bezabberd
1) Archaic. 2) In case of inversion.