biegnik

Polish

Etymology

From bieg +‎ -nik. First attested in 1825.[1][2]

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈbjɛɡ.ɲik/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɛɡɲik
  • Syllabification: bieg‧nik

Noun

biegnik m inan

  1. (music) run (a rapid passage in music, especially along a scale)

Declension

Declension of biegnik
singular plural
nominative biegnik biegniki
genitive biegnika biegników
dative biegnikowi biegnikom
accusative biegnik biegniki
instrumental biegnikiem biegnikami
locative biegniku biegnikach
vocative biegniku biegniki

Derived terms

adjective
adjectives
adverbs
nouns
verbs

References

  1. ^ Feliks Paweł Jarocki (1825) Zoologiia czyli Zwiérzętopismo ogólne : podług náynowszego systematu ułożone. T. 5, Skorupiáki i paiąki‎[1], page 363
  2. ^ biegnik in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading

  • biegnik in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.