bigamiczny

Polish

Etymology

From bigamia +‎ -ny. First attested in 1859.[1][2][3]

Pronunciation

  • IPA(key): /bi.ɡaˈmit͡ʂ.nɘ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -it͡ʂnɘ
  • Syllabification: bi‧ga‧micz‧ny

Adjective

bigamiczny (not comparable, derived adverb bigamicznie)

  1. (relational) bigamous
    związek bigamiczny ― a bigamous relationship

Declension

Declension of bigamiczny (hard)
singular plural
masculine animate masculine inanimate feminine neuter virile (= masculine personal) non-virile
nominative bigamiczny bigamiczna bigamiczne bigamiczni bigamiczne
genitive bigamicznego bigamicznej bigamicznego bigamicznych
dative bigamicznemu bigamicznej bigamicznemu bigamicznym
accusative bigamicznego bigamiczny bigamiczną bigamiczne bigamicznych bigamiczne
instrumental bigamicznym bigamiczną bigamicznym bigamicznymi
locative bigamicznym bigamicznej bigamicznym bigamicznych
nouns

References

  1. ^ Samuel Orgelbrand (1859) Encyklopedyja powszechna‎[1] (in Polish)
  2. ^ Michał Amszejewicz (1859) Dykcjonariusz zawierający wyrazy i wyrażenia z obcych języków polskiemu przyswojone‎[2], page 58
  3. ^ bigamiczny in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading

  • bigamiczny in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • bigamiczny in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.