bigeminus
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [bɪˈɡɛ.mɪ.nʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [biˈd͡ʒɛː.mi.nus]
Adjective
bigeminus (feminine bigemina, neuter bigeminum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | bigeminus | bigemina | bigeminum | bigeminī | bigeminae | bigemina | |
| genitive | bigeminī | bigeminae | bigeminī | bigeminōrum | bigeminārum | bigeminōrum | |
| dative | bigeminō | bigeminae | bigeminō | bigeminīs | |||
| accusative | bigeminum | bigeminam | bigeminum | bigeminōs | bigeminās | bigemina | |
| ablative | bigeminō | bigeminā | bigeminō | bigeminīs | |||
| vocative | bigemine | bigemina | bigeminum | bigeminī | bigeminae | bigemina | |
References
- “bigeminus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "bigeminus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- bigeminus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.