bijsluiten

Dutch

Etymology

From bij +‎ sluiten.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈbɛi̯ˌslœy̯.tə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: bij‧slui‧ten

Verb

bijsluiten

  1. (transitive) to enclose; to include as an attachment

Conjugation

Conjugation of bijsluiten (strong class 2b, separable)
infinitive bijsluiten
past singular sloot bij
past participle bijgesloten
infinitive bijsluiten
gerund bijsluiten n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular sluit bij sloot bij bijsluit bijsloot
2nd person sing. (jij) sluit bij sloot bij bijsluit bijsloot
2nd person sing. (u) sluit bij sloot bij bijsluit bijsloot
2nd person sing. (gij) sluit bij sloot bij bijsluit bijsloot
3rd person singular sluit bij sloot bij bijsluit bijsloot
plural sluiten bij sloten bij bijsluiten bijsloten
subjunctive sing.1 sluite bij slote bij bijsluite bijslote
subjunctive plur.1 sluiten bij sloten bij bijsluiten bijsloten
imperative sing. sluit bij
imperative plur.1 sluit bij
participles bijsluitend bijgesloten
1) Archaic.

Derived terms

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.