bipartiens
Latin
Etymology
Present participle of bipartiō.
Participle
bipartiēns (genitive bipartientis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | bipartiēns | bipartientēs | bipartientia | ||
| genitive | bipartientis | bipartientium | |||
| dative | bipartientī | bipartientibus | |||
| accusative | bipartientem | bipartiēns | bipartientēs bipartientīs |
bipartientia | |
| ablative | bipartiente bipartientī1 |
bipartientibus | |||
| vocative | bipartiēns | bipartientēs | bipartientia | ||
1When used purely as an adjective.