bipartitus
Latin
Alternative forms
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [bɪ.parˈtiː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [bi.parˈt̪iː.t̪us]
Adjective
bipartītus (feminine bipartīta, neuter bipartītum, adverb bipartītō); first/second-declension adjective
- bipartite (divided in two parts)
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | bipartītus | bipartīta | bipartītum | bipartītī | bipartītae | bipartīta | |
| genitive | bipartītī | bipartītae | bipartītī | bipartītōrum | bipartītārum | bipartītōrum | |
| dative | bipartītō | bipartītae | bipartītō | bipartītīs | |||
| accusative | bipartītum | bipartītam | bipartītum | bipartītōs | bipartītās | bipartīta | |
| ablative | bipartītō | bipartītā | bipartītō | bipartītīs | |||
| vocative | bipartīte | bipartīta | bipartītum | bipartītī | bipartītae | bipartīta | |
References
- “bipartitus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers