blæge

Old English

Etymology

From Proto-Germanic *blaigijǭ (blay, bleak, gudgeon), from Proto-Indo-European *bʰleyk- (to shine).

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈblæː.je/

Noun

blǣġe f

  1. gudgeon; bleak (fish)

Declension

Weak n-stem:

singular plural
nominative blǣġe blǣġan
accusative blǣġan blǣġan
genitive blǣġan blǣġena
dative blǣġan blǣġum