blēd̦

See also: bled, Bled, and blêd

Livonian

Etymology

Apparently a borrowing from Latvian blēdis. Karulis lists blēdis as an inherited word cognate with Lithuanian blėdis (loss, misfortune), Russian блядь (bljadʹ, prostitute, wretch) (Old Church Slavonic блѧдь (blędĭ, deceit, liar, promiscuous woman)). By a competing theory the word is a borrowing from Old East Slavic блядь (bljadĭ).[1]

Pronunciation

  • IPA(key): /bleːɟ/

Noun

blē'd̦

  1. a cheat, swindler, conman

Adjective

blē'd̦

  1. cunning, wily

Declension

Declension of blēd̦ (134)
singular (ikšlug) plural (pǟgiņlug)
nominative (nominatīv) blēd̦ blēd̦õd
genitive (genitīv) blēd̦ blēd̦õd
partitive (partitīv) blēd̦õ blēd̦idi
dative (datīv) blēd̦õn blēd̦õdõn
instrumental (instrumentāl) blēd̦õks blēd̦õdõks
illative (illatīv) blēd̦õ blēd̦iž
inessive (inesīv) blēd̦šõ blēd̦is
elative (elatīv) blēd̦štõ blēd̦ist

References

  1. ^ Karulis, Konstantīns (1992) “blēdis”, in Latviešu Etimoloģijas Vārdnīca [Latvian Etymological Dictionary]‎[1] (in Latvian), volume I, Rīga: AVOTS, →ISBN, page 134