blameren
Dutch
Etymology
From Middle Dutch blameren, from Old French blasmer.
Pronunciation
- IPA(key): /ˌblaːˈmeː.rə(n)/
Audio: (file) - Hyphenation: bla‧me‧ren
- Rhymes: -eːrən
Verb
blameren
- (transitive) to slander, to calumniate
- (transitive) to disgrace, to humiliate
Conjugation
| Conjugation of blameren (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | blameren | |||
| past singular | blameerde | |||
| past participle | geblameerd | |||
| infinitive | blameren | |||
| gerund | blameren n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | blameer | blameerde | ||
| 2nd person sing. (jij) | blameert, blameer2 | blameerde | ||
| 2nd person sing. (u) | blameert | blameerde | ||
| 2nd person sing. (gij) | blameert | blameerde | ||
| 3rd person singular | blameert | blameerde | ||
| plural | blameren | blameerden | ||
| subjunctive sing.1 | blamere | blameerde | ||
| subjunctive plur.1 | blameren | blameerden | ||
| imperative sing. | blameer | |||
| imperative plur.1 | blameert | |||
| participles | blamerend | geblameerd | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||
Related terms
- blaam
- blamage
- blamatie
- blasfemie
- blasfemeren
Descendants
- Negerhollands: blameer
- → Sranan Tongo: blameri