blasphemabilis
Latin
Etymology
From blasphēmō, blasphēmāre (“reproach”) (stem blasphēmā-) + -bilis.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [bɫas.pʰeːˈmaː.bɪ.lɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [blas.feˈmaː.bi.lis]
Adjective
blasphēmābilis (neuter blasphēmābile); third-declension two-termination adjective
- that deserves reproach
- censurable
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | blasphēmābilis | blasphēmābile | blasphēmābilēs | blasphēmābilia | |
| genitive | blasphēmābilis | blasphēmābilium | |||
| dative | blasphēmābilī | blasphēmābilibus | |||
| accusative | blasphēmābilem | blasphēmābile | blasphēmābilēs blasphēmābilīs |
blasphēmābilia | |
| ablative | blasphēmābilī | blasphēmābilibus | |||
| vocative | blasphēmābilis | blasphēmābile | blasphēmābilēs | blasphēmābilia | |