blegn
Danish
Etymology 1
From Middle Low German bleine.
Alternative forms
Noun
blegn c (singular definite blegnen, plural indefinite blegner)
Inflection
| common gender |
singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | blegn | blegnen | blegner | blegnerne |
| genitive | blegns | blegnens | blegners | blegnernes |
Etymology 2
See blegne.
Verb
blegn
- imperative of blegne