brachydactylus
Latin
Etymology
From the Ancient Greek βρᾰχῠδᾰ́κτῠλος (brăkhŭdắktŭlos, “short-fingered”), a compound of βρᾰχῠ́ς (brăkhŭ́s, “short”) + δᾰ́κτῠλος (dắktŭlos, “finger”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [bra.kʰyˈdak.ty.ɫʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [bra.kiˈd̪ak.t̪i.lus]
Adjective
brachydactylus (feminine brachydactyla, neuter brachydactylum); first/second-declension adjective
- brachydactylous (having [abnormally] short fingers)
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | brachydactylus | brachydactyla | brachydactylum | brachydactylī | brachydactylae | brachydactyla | |
| genitive | brachydactylī | brachydactylae | brachydactylī | brachydactylōrum | brachydactylārum | brachydactylōrum | |
| dative | brachydactylō | brachydactylae | brachydactylō | brachydactylīs | |||
| accusative | brachydactylum | brachydactylam | brachydactylum | brachydactylōs | brachydactylās | brachydactyla | |
| ablative | brachydactylō | brachydactylā | brachydactylō | brachydactylīs | |||
| vocative | brachydactyle | brachydactyla | brachydactylum | brachydactylī | brachydactylae | brachydactyla | |