breviculus

Latin

Etymology

From brevis (short) +‎ -culus (diminutive suffix).

Pronunciation

Adjective

breviculus (feminine brevicula, neuter breviculum); first/second-declension adjective

  1. diminutive of brevis (short): somewhat short, a little short
    • c. 206 BCE – 188 BCE, Plautus, Mercator 3.4.638–640:
      Ego dīcam tibi: / cānum, vārum, ventriōsum, bucculentum, breviculum, / subnigrīs oculīs, oblongīs mālīs, pānsam aliquantulum.
      I shall tell you: / grey-haired, bow-legged, pot-bellied, wide-mouthed, a little short, / with blackish eyes, with longish jaws, a somewhat broad-footed man.

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative breviculus brevicula breviculum breviculī breviculae brevicula
genitive breviculī breviculae breviculī breviculōrum breviculārum breviculōrum
dative breviculō breviculae breviculō breviculīs
accusative breviculum breviculam breviculum breviculōs breviculās brevicula
ablative breviculō breviculā breviculō breviculīs
vocative brevicule brevicula breviculum breviculī breviculae brevicula

References

  • breviculus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • breviculus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.