brucing
Old English
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): /ˈbruː.kinɡ/, [ˈbruː.kiŋɡ]
Noun
brūcing f
Declension
Strong ō-stem:
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | brūcing | brūcinga, brūcinge |
| accusative | brūcinge | brūcinga, brūcinge |
| genitive | brūcinge | brūcinga |
| dative | brūcinge | brūcingum |
References
- Joseph Bosworth, T. Northcote Toller (1898) “brūcing”, in An Anglo-Saxon Dictionary, second edition, Oxford: Oxford University Press.