bugða
Icelandic
Etymology
From Old Norse bugða, which is related to bjúga (“to bend”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈpʏɣða/
Noun
bugða f (genitive singular bugðu, nominative plural bugður)
Declension
| singular | plural | |||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | bugða | bugðan | bugður | bugðurnar |
| accusative | bugðu | bugðuna | bugður | bugðurnar |
| dative | bugðu | bugðunni | bugðum | bugðunum |
| genitive | bugðu | bugðunnar | bugða | bugðanna |