burðr

Old Norse

Etymology

    From Proto-Germanic *burþiz f, from *beraną (to bear).

    Noun

    burðr m (genitive burðar, plural burðir)

    1. carriage, bearing
    2. birth
    3. fœtus (the thing born), offspring
    4. (plural only) birth, extraction
      heiðinn at burðum
      heathen at birth

    Declension

    The template Template:non-decl-m-i2 does not use the parameter(s):
    3=burð
    Please see Module:checkparams for help with this warning.

    Declension of burðr (strong i-stem, ar-genitive)
    masculine singular plural
    indefinite definite indefinite definite
    nominative burðr burðrinn burðir burðirnir
    accusative burð burðinn burði burðina
    dative burð burðinum burðum burðunum
    genitive burðar burðarins burða burðanna

    Derived terms

    • afburðr m (superiority)
    • atburðr m (occurrence)
    • burðamunr m (difference of birth)
    • burðardagr m (birthday)
    • burðarmaðr m (bearer, carrier)
    • burðarsveinn m (errand boy)
    • burðartími m (birth-time)
    • burðartíð f (birth-time)

    Descendants

    • Icelandic: burður
    • Faroese: burður
    • Norwegian:
      Norwegian Bokmål: byrd
      Norwegian Nynorsk: burd
    • Old Swedish: byrþ, byrþe, biurdh, børdh, ᛒᛦᚱᚦ
    • Danish: byrd
    • Old Gutnish: byrþ

    Further reading

    • Zoëga, Geir T. (1910) “burðr”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press, page 75; also available at the Internet Archive