caballatio
Latin
Noun
caballātiō f (genitive caballātiōnis); third declension
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | caballātiō | caballātiōnēs |
| genitive | caballātiōnis | caballātiōnum |
| dative | caballātiōnī | caballātiōnibus |
| accusative | caballātiōnem | caballātiōnēs |
| ablative | caballātiōne | caballātiōnibus |
| vocative | caballātiō | caballātiōnēs |
References
- “caballatio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "caballatio", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- caballatio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.