cacabatus
Latin
Etymology
From cācabus.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kaː.kaˈbaː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ka.kaˈbaː.t̪us]
Adjective
cācabātus (feminine cācabāta, neuter cācabātum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | cācabātus | cācabāta | cācabātum | cācabātī | cācabātae | cācabāta | |
| genitive | cācabātī | cācabātae | cācabātī | cācabātōrum | cācabātārum | cācabātōrum | |
| dative | cācabātō | cācabātae | cācabātō | cācabātīs | |||
| accusative | cācabātum | cācabātam | cācabātum | cācabātōs | cācabātās | cācabāta | |
| ablative | cācabātō | cācabātā | cācabātō | cācabātīs | |||
| vocative | cācabāte | cācabāta | cācabātum | cācabātī | cācabātae | cācabāta | |
References
- “cacabatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "cacabatus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- cacabatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.