cachinnabilis
Latin
Etymology
From cachinnō, cachinnāre + -bilis.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ka.kʰɪnˈnaː.bɪ.lɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ka.kinˈnaː.bi.lis]
Adjective
cachinnābilis (neuter cachinnābile); third-declension two-termination adjective
- boisterous (accompanied by immoderate laughter)
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | cachinnābilis | cachinnābile | cachinnābilēs | cachinnābilia | |
| genitive | cachinnābilis | cachinnābilium | |||
| dative | cachinnābilī | cachinnābilibus | |||
| accusative | cachinnābilem | cachinnābile | cachinnābilēs cachinnābilīs |
cachinnābilia | |
| ablative | cachinnābilī | cachinnābilibus | |||
| vocative | cachinnābilis | cachinnābile | cachinnābilēs | cachinnābilia | |
Related terms
References
- “cachinnabilis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- cachinnabilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.