caeliloquus
Latin
Alternative forms
Etymology
From caelum (“heaven; sky”) + loquor (“speak”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kae̯ˈlɪ.ɫɔ.kʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [t͡ʃeˈliː.lo.kʷus]
Adjective
caeliloquus (feminine caeliloqua, neuter caeliloquum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | caeliloquus | caeliloqua | caeliloquum | caeliloquī | caeliloquae | caeliloqua | |
| genitive | caeliloquī | caeliloquae | caeliloquī | caeliloquōrum | caeliloquārum | caeliloquōrum | |
| dative | caeliloquō | caeliloquae | caeliloquō | caeliloquīs | |||
| accusative | caeliloquum | caeliloquam | caeliloquum | caeliloquōs | caeliloquās | caeliloqua | |
| ablative | caeliloquō | caeliloquā | caeliloquō | caeliloquīs | |||
| vocative | caeliloque | caeliloqua | caeliloquum | caeliloquī | caeliloquae | caeliloqua | |
Related terms
References
- “caeliloquus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- caeliloquus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.