calcularius
Latin
Etymology
From calculus (“pebble, stone”) + -ārius.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kaɫ.kʊˈɫaː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [kal.kuˈlaː.ri.us]
Adjective
calculārius (feminine calculāria, neuter calculārium); first/second-declension adjective
- of or pertaining to calculations
- error in reckoning or calculation
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | calculārius | calculāria | calculārium | calculāriī | calculāriae | calculāria | |
| genitive | calculāriī | calculāriae | calculāriī | calculāriōrum | calculāriārum | calculāriōrum | |
| dative | calculāriō | calculāriae | calculāriō | calculāriīs | |||
| accusative | calculārium | calculāriam | calculārium | calculāriōs | calculāriās | calculāria | |
| ablative | calculāriō | calculāriā | calculāriō | calculāriīs | |||
| vocative | calculārie | calculāria | calculārium | calculāriī | calculāriae | calculāria | |
References
- “calcularius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- calcularius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.