calculatorius
Latin
Etymology
From calculō (“I calculate”) + -torius.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kaɫ.kʊ.ɫaːˈtoː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [kal.ku.laˈt̪ɔː.ri.us]
Adjective
calculātōrius (feminine calculātōria, neuter calculātōrium); first/second-declension adjective
- pertaining to an accountant
- used in making (arithmetic) calculations
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | calculātōrius | calculātōria | calculātōrium | calculātōriī | calculātōriae | calculātōria | |
| genitive | calculātōriī | calculātōriae | calculātōriī | calculātōriōrum | calculātōriārum | calculātōriōrum | |
| dative | calculātōriō | calculātōriae | calculātōriō | calculātōriīs | |||
| accusative | calculātōrium | calculātōriam | calculātōrium | calculātōriōs | calculātōriās | calculātōria | |
| ablative | calculātōriō | calculātōriā | calculātōriō | calculātōriīs | |||
| vocative | calculātōrie | calculātōria | calculātōrium | calculātōriī | calculātōriae | calculātōria | |
References
- “calculatorius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- calculatorius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.