calumniatus

Latin

Etymology

Perfect active participle of calumnior (blame unjustly).

Participle

calumniātus (feminine calumniāta, neuter calumniātum); first/second-declension participle

  1. depreciated, misrepresented, calumniated, blamed unjustly, having been depreciated
  2. (law) accused falsely, having been accused falsely

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative calumniātus calumniāta calumniātum calumniātī calumniātae calumniāta
genitive calumniātī calumniātae calumniātī calumniātōrum calumniātārum calumniātōrum
dative calumniātō calumniātae calumniātō calumniātīs
accusative calumniātum calumniātam calumniātum calumniātōs calumniātās calumniāta
ablative calumniātō calumniātā calumniātō calumniātīs
vocative calumniāte calumniāta calumniātum calumniātī calumniātae calumniāta