calumniatus
Latin
Etymology
Perfect active participle of calumnior (“blame unjustly”).
Participle
calumniātus (feminine calumniāta, neuter calumniātum); first/second-declension participle
- depreciated, misrepresented, calumniated, blamed unjustly, having been depreciated
- (law) accused falsely, having been accused falsely
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | calumniātus | calumniāta | calumniātum | calumniātī | calumniātae | calumniāta | |
| genitive | calumniātī | calumniātae | calumniātī | calumniātōrum | calumniātārum | calumniātōrum | |
| dative | calumniātō | calumniātae | calumniātō | calumniātīs | |||
| accusative | calumniātum | calumniātam | calumniātum | calumniātōs | calumniātās | calumniāta | |
| ablative | calumniātō | calumniātā | calumniātō | calumniātīs | |||
| vocative | calumniāte | calumniāta | calumniātum | calumniātī | calumniātae | calumniāta | |