cantáil

Irish

Etymology 1

From canta (“chunk”) +‎ -áil.

Verb

cantáil (present analytic cantálann, future analytic cantálfaidh, verbal noun cantáil, past participle cantáilte)

  1. (ambitransitive) break off in chunks
  2. (ambitransitive) grab, devour
Conjugation
conjugation of cantáil (first conjugation – B)
verbal noun cantáil
past participle cantáilte
tense singular plural relative autonomous
first second third first second third
indicative
present cantálaim cantálann tú;
cantálair† 		cantálann sé, sí cantálaimid cantálann sibh cantálann siad;
cantálaid† 		a chantálann; a chantálas /
a gcantálann* 		cantáiltear
past chantáil mé; chantálas chantáil tú; chantálais chantáil sé, sí chantálamar; chantáil muid chantáil sibh; chantálabhair chantáil siad; chantáladar a chantáil /
ar chantáil* 		cantáladh
past habitual chantálainn / gcantálainn‡‡ chantáilteá / gcantáilteᇇ chantáladh sé, sí / gcantáladh sé, s퇇 chantálaimis; chantáladh muid / gcantálaimis‡‡; gcantáladh muid‡‡ chantáladh sibh / gcantáladh sibh‡‡ chantálaidís; chantáladh siad / gcantálaidís‡‡; gcantáladh siad‡‡ a chantáladh /
a gcantáladh* 		chantáiltí / gcantáilt퇇
future cantálfaidh mé;
cantálfad 		cantálfaidh tú;
cantálfair† 		cantálfaidh sé, sí cantálfaimid;
cantálfaidh muid 		cantálfaidh sibh cantálfaidh siad;
cantálfaid† 		a chantálfaidh; a chantálfas /
a gcantálfaidh* 		cantálfar
conditional chantálfainn / gcantálfainn‡‡ chantálfá / gcantálfᇇ chantálfadh sé, sí / gcantálfadh sé, s퇇 chantálfaimis; chantálfadh muid / gcantálfaimis‡‡; gcantálfadh muid‡‡ chantálfadh sibh / gcantálfadh sibh‡‡ chantálfaidís; chantálfadh siad / gcantálfaidís‡‡; gcantálfadh siad‡‡ a chantálfadh /
a gcantálfadh* 		chantálfaí / gcantálfa퇇
subjunctive
present go gcantála mé;
go gcantálad† 		go gcantála tú;
go gcantálair† 		go gcantála sé, sí go gcantálaimid;
go gcantála muid 		go gcantála sibh go gcantála siad;
go gcantálaid† 		— go gcantáiltear
past dá gcantálainn dá gcantáilteá dá gcantáladh sé, sí dá gcantálaimis;
dá gcantáladh muid 		dá gcantáladh sibh dá gcantálaidís;
dá gcantáladh siad 		— dá gcantáiltí
imperative
– cantálaim cantáil cantáladh sé, sí cantálaimis cantálaigí;
cantálaidh† 		cantálaidís — cantáiltear

*indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

Noun

cantáil f (genitive singular cantála)

  1. verbal noun of cantáil
Declension
Declension of cantáil (third declension, no plural)
bare forms
singular
nominative cantáil
vocative a chantáil
genitive cantála
dative cantáil
forms with the definite article
singular
nominative an chantáil
genitive na cantála
dative leis an gcantáil
don chantáil

Etymology 2

Noun

cantáil f (genitive singular cantála)

  1. (nonstandard) verbal noun of can
Declension
Declension of cantáil (third declension, no plural)
bare forms
singular
nominative cantáil
vocative a chantáil
genitive cantála
dative cantáil
forms with the definite article
singular
nominative an chantáil
genitive na cantála
dative leis an gcantáil
don chantáil

Mutation

Mutated forms of cantáil
radical lenition eclipsis
cantáil chantáil gcantáil

Note: Certain mutated forms of some words can never occur in standard Modern Irish.
All possible mutated forms are displayed for convenience.

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.