cantitans
Latin
Etymology
Present participle of cantitō
Participle
cantitāns (genitive cantitantis); third-declension one-termination participle
- This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text
{{rfdef}}.
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | cantitāns | cantitantēs | cantitantia | ||
| genitive | cantitantis | cantitantium | |||
| dative | cantitantī | cantitantibus | |||
| accusative | cantitantem | cantitāns | cantitantēs cantitantīs |
cantitantia | |
| ablative | cantitante cantitantī1 |
cantitantibus | |||
| vocative | cantitāns | cantitantēs | cantitantia | ||
1When used purely as an adjective.