celeritas
Latin
Etymology
From celer (“fast, swift”) + -tās.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kɛˈɫɛ.rɪ.taːs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [t͡ʃeˈlɛː.ri.t̪as]
Noun
celeritās f (genitive celeritātis); third declension
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | celeritās | celeritātēs |
| genitive | celeritātis | celeritātum |
| dative | celeritātī | celeritātibus |
| accusative | celeritātem | celeritātēs |
| ablative | celeritāte | celeritātibus |
| vocative | celeritās | celeritātēs |
Synonyms
- (quickness, swiftness): vēlōcitās
Related terms
Descendants
- Catalan: celeritat
- English: celerity
- French: célérité
- Italian: celerità
- Portuguese: celeridade
- Romanian: celeritate
- Spanish: celeridad
References
- “celeritas”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “celeritas”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- celeritas in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- to overtake and pass some one: praecurrere aliquem (celeritate)
- dulness of intellect: ingenii tarditas (opp. celeritas)
- vivid, lively imagination: ingenii vis or celeritas
- readiness in debate, in repartee: celeritas in respondendo
- to overtake and pass some one: praecurrere aliquem (celeritate)