cephalicus
Latin
Etymology
From Ancient Greek κεφαλικός (kephalikós), derived from Ancient Greek κεφαλή (kephalḗ, “head”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kɛˈpʰa.lɪ.kʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [t͡ʃeˈfaː.li.kus]
Adjective
cephalicus (feminine cephalica, neuter cephalicum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | cephalicus | cephalica | cephalicum | cephalicī | cephalicae | cephalica | |
| genitive | cephalicī | cephalicae | cephalicī | cephalicōrum | cephalicārum | cephalicōrum | |
| dative | cephalicō | cephalicae | cephalicō | cephalicīs | |||
| accusative | cephalicum | cephalicam | cephalicum | cephalicōs | cephalicās | cephalica | |
| ablative | cephalicō | cephalicā | cephalicō | cephalicīs | |||
| vocative | cephalice | cephalica | cephalicum | cephalicī | cephalicae | cephalica | |
References
- “cephalicus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "cephalicus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- cephalicus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.