certificatum
Latin
Etymology
From certus (“certain”) + faciō (“make”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kɛr.tɪ.fɪˈkaː.tũː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [t͡ʃer.t̪i.fiˈkaː.t̪um]
Noun
certificātum n (genitive certificātī); second declension
Declension
Second-declension noun (neuter).
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | certificātum | certificāta |
| genitive | certificātī | certificātōrum |
| dative | certificātō | certificātīs |
| accusative | certificātum | certificāta |
| ablative | certificātō | certificātīs |
| vocative | certificātum | certificāta |
Descendants
- Catalan: certificat
- Corsican: certificatu, cirtificatu
- French: certificat
- → Romanian: certificat
- → Turkish: sertifika
- Friulian: certificât
- Italian: certificato
- Piedmontese: certificà, sertificà
- Spanish: certificado