certior
Latin
Adjective
certior (comparative, neuter certius); third declension
- comparative degree of certus
Declension
Third-declension comparative adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | certior | certius | certiōrēs | certiōra | |
| genitive | certiōris | certiōrum | |||
| dative | certiōrī | certiōribus | |||
| accusative | certiōrem | certius | certiōrēs certiōrīs |
certiōra | |
| ablative | certiōre certiōrī |
certiōribus | |||
| vocative | certior | certius | certiōrēs | certiōra | |
Derived terms
References
- certior in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- to inform a person: certiorem facere aliquem (alicuius rei or de aliqua re)
- to inform a person: certiorem facere aliquem (alicuius rei or de aliqua re)